Czym są hospicja?
„Hospicjum jest miejscem okazywania człowiekowi bezinteresownej i miłosiernej miłości”.
„Hospicjum to przestrzeń obecności, ciepła i życzliwości, w której ważniejszym jest „być” niż „wyleczyć”.
„Hospicjum jest po to, aby pacjentowi i jego rodzinie było jak najlepiej”.
Ks. dr Piotr Krakowiak – krajowy duszpasterz hospicjów.
————————————————————————————————————————————
Czym jest opieka hospicyjna?
Opieka hospicyjna to specjalistyczna i bezpłatna pomoc medyczna, rehabilitacyjna, psychologiczna, prawna oraz duchowa nad osobami w końcowej fazie nieuleczalnej choroby. To także wsparcie rodziny w trudnej drodze towarzyszenia choremu. Najważniejszą osobą w opiece hospicyjnej jest pacjent i jego potrzeby. Podstawą opieki hospicyjnej jest opanowanie bólu fizycznego, psychicznego, egzystencjalnego i społecznego pacjenta, dlatego wymaga to zaangażowania się w opiekę zespołu ludzi odpowiednio przygotowanych.
Opieka hospicyjna jest przejawem pokory wobec życia i wyrazem szacunku wobec każdego jego etapu. Niewątpliwym sukcesem opieki hospicyjnej jest uczynienie trudnego etapu życia chorego – wartościowym.
Hospicja nie są ZOL-ami (Zakładami Opiekuńczo-Leczniczymi).
————————————————————————————————————————————
Jakie są najważniejsze cele naszej opieki hospicyjnej?
1. Uwolnienie chorego od bólu fizycznego i psychicznego oraz innych przykrych dolegliwości mogących występować w ciężkiej chorobie.
2. Uczynienie tego okres życia chorego wartościowym, by mógł godnie w otoczeniu rodziny i najbliższych przeżyć swoją chorobę.
3. Wspomaganie najbliższych w ich wysiłkach towarzyszenia ciężko choremu.
4. Stworzenie warunków przygotowania chorego do odejścia.
————————————————————————————————————————————
Kto i jak może zostać pacjentem hospicjum?
Podstawą do uzyskania świadczeń opieki paliatywno-hospicyjnej jest stwierdzenie u chorego zaawansowanej, postępującej, nierokującej wyleczenia choroby, do której zaliczamy:
– chorobę nowotworową,
– ciężką niewydolność oddechową, wymagającą ciągłej tlenoterapii w warunkach domowych,
– stwardnienie zanikowe boczne (ale nie stwardnienie rozsiane),
– kardiomiopatie w stadium niewydolności krążenia, która nie poddaje się już farmakoterapii,
– zaawansowane owrzodzenia odleżynowe,
– choroby wywołane przez wirus ludzki upośledzenia odporności (HIV).
Istnienie powyższych stanów potwierdza:
– lekarz ubezpieczenia zdrowotnego (mający podpisaną umowę z NFZ, lub pracujący w placówce mającej taką umowę),
– lekarz leczący chorego poprzez wystawienie skierowania do hospicjum domowego.
Do objęcia hospicyjną opieką domową kwalifikuje lekarz hospicyjny, po stwierdzeniu tzw. wydolności opiekuńczej rodziny, gdyż hospicjum domowe wyposaża mieszkanie w niezbędny sprzęt, zapewnia fachową pomoc lekarza, pielęgniarki czy rehabilitantki, ale nie jest w stanie zapewnić 24-ro godzinnej opieki, jakiej ci chorzy często potrzebują. W sytuacji niewydolności opiekuńczej (gdy chory jest samotny, lub współdomownik bardzo schorowany, często sam wymagający opieki), chory powinien trafić do hospicjum stacjonarnego.